ช่วงนี้กลับมานึกถึงหนังสือจดหมายของ แวน โก๊ะ อีกครั้ง เสียดายที่จนแล้วจนรอดก็ทำออกมาไม่เสร็จ อุตส่าห์ตรวจต้นฉบับไปสามสี่เดือน หนักใจกับการแปลของพี่ขวดมาก แต่ตลกดีที่อีกคนที่แปลลงในปาจารยสารก็แปลผิดบางจุดในที่เดียวกัน ถ้าทำออกมาเป็นหนังสือปกแข็งจริงอย่างที่พี่ขวดว่าคงดีมาก เสียดายโอกาส เสียดายความตั้งใจ แต่ก็นะถ้าทำเสร็จจริงต้องเหนื่อยมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าเอาเข้าจริงสำนักพิมพ์จะถอยหลังเอาดื้อ ๆ หรือเปล่า ขนาดของมูลนิธิเด็ก ป่านนี้ก็ยังไม่เห็นออกมาเรื่องการทำหนังสือแปลโดยเฉพาะด้านวรรณกรรม bookvirus นี่มันน่าท้อจริง ๆ เอะอะคนอ่านจะอ่านแต่มูรากามิหรือไง เมื่อก่อนก็ชอบหรอก แต่ตั้งแต่เป็นแฟชั่นในเมืองไทย พี่แกเขียนวนวียนเดิม ๆ ไม่ไปไหน
.jpg)
.bmp)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น