My Sassy Book ตอน 48: All Men of Genius โดย Lev A. C. Rosen

My Sassy Book ตอน 48: All Men of Genius โดย Lev A. C. Rosen

นี่เป็นนิยายที่สีสันแพรวพราว ฉลาด ลูกล่อลูกชน แม้จะมากด้วยพล็อตและตัวประกอบเพียบ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ต้องระแวงว่าความเป็นวรรณกรรมของมันน่าสงสัย หวังจะถูกซื้อไปทำหนังจนเกินเหตุ

ในยุควิคตอเรียนที่เป็นจริงเพียงส่วนเสี้ยว ตามจินตนาการผสมผสานอนาคตแบบนิยาย Steampunk 

ไวโอเล็ต กับ แอชตั้น เป็นวัยรุ่นชายหญิงฝาแฝดเกิดวันเดียวกัน อีกทั้งเป็นทายาทนักวิทยาศาตร์ขั้นนำของอังกฤษ แต่ไวโอเล็ตไม่ได้สนใจในเรื่องทำสวย หรือทำถูกจารีตของผู้หญิง แต่กลับมีทักษะในการประดิษฐ์เครื่องจักรกลเหนือมนุษย์มนาเสียแทน ส่วนแอชตั้นก็หาใช่ชายแท้ไม่ แต่มีรสนิยมเป็นเกย์  ทั้งคู่กลับเหมือนเกิดมาหลงยุคผิดประเพณี ไวโอเล็ตอยากเข้าเรียนที่ไอเลอเรีย โรงเรียนสอนวิทยาศาสตร์สร้างสรรค์ชั้นนำที่เด็กหนุ่มหัวเทพที่ทุกคนใฝ่ฝันจะเข้าไปเรียน (ผนังโรงเรียนประกอบด้วยกลไกขนาดยักษ์ที่ให้พลังงานกลและพลังงานไฟฟ้ากับสถานศึกษา-นี่ล่ะความโม้ที่มาของสิ่งประดิษฐ์ล้ำสมัยที่เหลือเชื่อล้ำยุคในสมัยวิคตอเรียนตามแนว steampunk ล่ะ)  

และนั่นคือความฝันของไวโอเล็ต ซึ่งแอชตั้นในฐานะพี่น้องร่วมสายเลือดจะยอมสนับสนุนทุกวิถีทาง เพื่อให้ไวโอเล็ตสมใจ  แต่ความยุ่งยากมันไม่ใช่แค่ปลอมตัวเป็นชายเข้าไปเรียนเท่านั้น ตัวแอชตั้นเองก็ต้องซ่อนความรักชายไม่น้อยไปกว่าที่ไวโอเล็ตต้องซ่อนความเป็นหญิง  แต่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ที่ไม่น่าจะเกิดในโรงเรียนชายล้วนก็ยิ่งทำให้ทุกอย่างอลเวงอีกหลายเท่าตัว นี่ยังไม่นับรวมแผนการลึกลับที่ซ่อนอยู่ใต้ดินของอาคารเรียนอีกล่ะ

Steampunk แนวนี้ไม่เคยอ่านมาก่อน แต่เมื่อเป็นการรวมอะไรที่ไม่น่ามารวมกันได้อย่างการยืมพล็อตหญิงแต่งชายสลับคู่ผิดฝาผิดตัวแบบเช็คสเปียร์ (Twelfth Night), ออสการ์ ไวลด์ (The Importance of Being Earnest) ก็พล็อตที่ไม่ต่างจากหนัง She's The Man แหละ http://www.imdb.com/title/tt0454945/ พ่วงกับรสนิยมของกลุ่มตัวละครที่เอาล่อเอาเถิดระหว่างระเบียบและค่านิยมสมัยวิคตอเรียนกับการแหกกรอบเกรียนทั้งเชิงอินดี้ อัจฉริยะ และ queer สำหรับคนที่คุ้นชินมาบ้างกับขนบละคร หรือหนังเชคสเปียร์จะยิ่งสนุก เพราะกระทั่งวิธีการปล่อยตัวละครเข้าฉาก หรือจบตอนก็ชวนนึกถึงละครโบราณทันที แต่กลับให้รายละเอียดที่แหกประเพณีมากขึ้น มากกว่าที่ขนบเรื่องโบราณยุคนั้น ๆ จะเป็นจริงได้

ต่อให้มีขนบเรื่องโบราณแบบวิคตอเรียนและเสื้อรัดคอร์เซ็ตมาบังคับ หรือแบบแผน ท่าทาง มุขตลก การปล่อยตัวละคร stock characters ออกฉาก แต่กลับไม่ได้ทำให้ตัวละครแบนราบเลยสักนิด ความใส่ใจไปทั่วถึงตั้งแต่นางเอก ตัวประกอบทุกตัว (เว้นหน่อยคงเป็นตัวร้าย) มีรายละเอียดรับรองการันตีให้หมด (ซึ่งต้องสอดคล้องรองรับกับตัวละครอื่นๆ  ด้วย) และโดยเฉพาะกับพล็อตหญิงเป็นชายนี่ ตัวความเป็นจริงก็เขียนได้ยากอยู่แล้ว แต่คนแต่งเอาอยู่ แถมดึงให้คนอ่านร้อน หนาว สุข เศร้า หัวร่อร่าตามได้อย่างมหัศจรรย์ เป็นนิยายที่วิเศษจริง ๆ 

พออ่านบทสัมภาษณ์ คนแต่งเป็นชายรักชายด้วยแฮะ จัดงานแต่งงานไปแล้วด้วย