My Sassy BookVirus ตอน 14: The Mayor’s Tongue (by Nathaniel Rich)

The Mayor’s Tongue
แต่งโดย Nathaniel Rich

ตอนแรกนึกว่าหนังสือเล่มนี้จะช่วยการเขียนบทหนังของเราได้ แต่แล้วก็ไม่ หรือที่จริงคงช่วยทางอ้อม อย่างน้อยก็ทำให้ได้รู้ว่า ต้องเปลี่ยนการเล่าเรื่องใหม่จะใช้โครงสร้างเดิมไม่ได้แล้ว

นิยายเรื่องนี้มีโคงสร้างสองเรื่องเล่าสลับกันไป ประมาณตัวละครสองชุดที่ไม่เกี่ยวข้องกันเลยเล่าเรื่อง ในชุดที่หนึ่งเล่าเรื่อง ยูจีน หนุ่มอเมริกันเชื้ออิตาเลี่ยนที่มีความผูกพันกับครอบครัว แต่ก็เลือกที่จะอยู่ห่างจากพ่อ ทั้งๆ ที่พ่อก็รักและเขียนจดหมายหาตลอด แต่เขาก็หลอกพ่อว่าไปทำงานที่ฟลอริด้า ยูจีน ทำงานขนของไม่ได้ไกลจากบ้านเท่าที่พ่อคิด เพื่อนคนสนิทคือ อัลวาโร่ หนุ่มชาวโดมินิกันที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้แม้แต่คำเดียว แต่สุดท้ายก็สื่อสารกับเขารู้เรื่องโดยไม่มีปัญหาแต่อย่างใด อัลวาโร่ มีเมียแล้วแต่ก็มีเสน่ห์ทางเพศกับพวกผู้หญิง ชอบพามานอนที่พักเดียวกับยูจีนบ่อย ๆ วันหนึ่ง อัลวาโร่ บอกให้ยูจีน ช่วยแปลหนังสือที่เขาแต่งเป็นภาษาอังกฤษให้หน่อย ทำไปทำมาน่าประหลาด ยูจีนแปลได้ ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ศัพท์โดมินิกันซักคำ

ยูจีน ชอบผลงานนักประพันธ์ชื่อ คอนแสตนซ์ อีกิ้นส์ มาก วันดีคืนดีไปยกของที่บ้านชายแก่คนหนึ่งซึ่งบังเอิญเป็นเพื่อนซี้ของอีกิ้นส์ มีผลงานของอีกิ้นส์ทุกเล่ม รวมทั้งเล่มที่หายาก หมอนี่กำลังแต่งชีวประวัติและบทวิเคราะห์ผลงานของอีกิ้นส์อยู่ แถมยังมีลูกสาวทรงเสน่ห์ชื่อ แอลิสัน ต่อไปคงเดาไม่ยาก boy meets girl แอลิสันเดินทางไปหา อีกิ้นส์ ที่คนเข้าใจว่าตายไปแล้วที่อิตาลี่ พระเอกของเราก็เลยต้องออกตามหาตัว ระหว่างทางก็เจอแต่คนแปลก ๆ ที่ไม่รู้ว่ามีจริงไหม

อีกเรื่องหนึ่ง เพื่อนสองคนคือ นายชมิทซ์ กับนายรัทเธอร์ฟอร์ด ฝ่ายหลังเป็นกระโถนรับฟังคนแรกมานานวัน โดยคนแรกไม่ได้รู้เลยว่าคนฟังมันก็มีปัญหากับเขาเหมือนกัน วันหนึ่งเพื่อนขอลาไปย้อนอิตาลี่ นายชมิทซ์ ถึงกับเคว้ง ไม่มีเพื่อนให้คุยด้วยทุกวันเหมือนเมื่อก่อน อันที่จริง เมียเขานี่สิก็อยากจะสื่อสารกับเขา แต่เขาก็ใจห่าง ติดเพื่อนเหมือนตังเม มาตอนหลังเมียตาย แต่ก่อนตายเมียเลี้ยงม้าน้ำ (ม้าน้ำนี่เวลาคู่มันตายนี่ ตัวที่เหลือมันมีแต่ตายด้วยสถานเดียว) พอลำพังโหวงเหวง นายชมิทซ์ เลยออกตามหาเพื่อนดีกว่า

เรื่องราวมันพัลวันพัลตูเหลือเกิน ทำให้นึกถึงนิยาย Peter Carey เรื่อง My Life as a Fake ที่ตัวละครจริงและตัวละครเรื่องแต่งมีบทบาทซ้อนกันไปหมด (แต่ของ ปีเตอร์ แครี่ย์ ไม่ชอบเลย) ขนาดตัวนางเอกเอง มีทั้งชื่อ แอลิสัน อกาธ โซเนีย และชื่ออะไรอีกชื่อหนึ่ง ส่วนตัว คอนแสตนซ์ อีกิ้นส์ ก็เป็นตัวละครอุปโลกน์ขึ้นมา ไม่มีนักเขียนคนนี้อยู่จริง การเผชิญหน้าของตัวละครแต่ละชุดในตอนท้ายก็เลยเหมือนการได้พบกับปัญหาในอดีตบางอย่างที่ตัวละครแต่ละฝ่ายซ่อนไว้นานมาก โชคดีด้วยที่ตัวละครในสองเรื่องไม่ได้เจอกันหรือแม้แต่รู้จักกัน อันนี้เป็นอันเดียวที่ตรงกับความตั้งใจของบทหนังเรา

Nathaniel Rich เขียนนิยายเล่มนี้เป็นเล่มแรก การใช้ภาษาและโครงสร้างดีมาก เสียแต่เรื่องซับซ้อนขนาดนี้ แต่มันก็ยังไม่ได้ให้ความใหม่เสียทีเดียว ดูรูปนักเขียนแล้วยังหนุ่มมากหรือหน้าเด็กก็ไม่รู้ เล่มหน้าตัวละครอาจจะคมคายกว่านี้อีกก็เป็นไปได้