My Sassy Book ตอน 48: All Men of Genius โดย Lev A. C. Rosen

My Sassy Book ตอน 48: All Men of Genius โดย Lev A. C. Rosen

นี่เป็นนิยายที่สีสันแพรวพราว ฉลาด ลูกล่อลูกชน แม้จะมากด้วยพล็อตและตัวประกอบเพียบ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ต้องระแวงว่าความเป็นวรรณกรรมของมันน่าสงสัย หวังจะถูกซื้อไปทำหนังจนเกินเหตุ

ในยุควิคตอเรียนที่เป็นจริงเพียงส่วนเสี้ยว ตามจินตนาการผสมผสานอนาคตแบบนิยาย Steampunk 

ไวโอเล็ต กับ แอชตั้น เป็นวัยรุ่นชายหญิงฝาแฝดเกิดวันเดียวกัน อีกทั้งเป็นทายาทนักวิทยาศาตร์ขั้นนำของอังกฤษ แต่ไวโอเล็ตไม่ได้สนใจในเรื่องทำสวย หรือทำถูกจารีตของผู้หญิง แต่กลับมีทักษะในการประดิษฐ์เครื่องจักรกลเหนือมนุษย์มนาเสียแทน ส่วนแอชตั้นก็หาใช่ชายแท้ไม่ แต่มีรสนิยมเป็นเกย์  ทั้งคู่กลับเหมือนเกิดมาหลงยุคผิดประเพณี ไวโอเล็ตอยากเข้าเรียนที่ไอเลอเรีย โรงเรียนสอนวิทยาศาสตร์สร้างสรรค์ชั้นนำที่เด็กหนุ่มหัวเทพที่ทุกคนใฝ่ฝันจะเข้าไปเรียน (ผนังโรงเรียนประกอบด้วยกลไกขนาดยักษ์ที่ให้พลังงานกลและพลังงานไฟฟ้ากับสถานศึกษา-นี่ล่ะความโม้ที่มาของสิ่งประดิษฐ์ล้ำสมัยที่เหลือเชื่อล้ำยุคในสมัยวิคตอเรียนตามแนว steampunk ล่ะ)  

และนั่นคือความฝันของไวโอเล็ต ซึ่งแอชตั้นในฐานะพี่น้องร่วมสายเลือดจะยอมสนับสนุนทุกวิถีทาง เพื่อให้ไวโอเล็ตสมใจ  แต่ความยุ่งยากมันไม่ใช่แค่ปลอมตัวเป็นชายเข้าไปเรียนเท่านั้น ตัวแอชตั้นเองก็ต้องซ่อนความรักชายไม่น้อยไปกว่าที่ไวโอเล็ตต้องซ่อนความเป็นหญิง  แต่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ที่ไม่น่าจะเกิดในโรงเรียนชายล้วนก็ยิ่งทำให้ทุกอย่างอลเวงอีกหลายเท่าตัว นี่ยังไม่นับรวมแผนการลึกลับที่ซ่อนอยู่ใต้ดินของอาคารเรียนอีกล่ะ

Steampunk แนวนี้ไม่เคยอ่านมาก่อน แต่เมื่อเป็นการรวมอะไรที่ไม่น่ามารวมกันได้อย่างการยืมพล็อตหญิงแต่งชายสลับคู่ผิดฝาผิดตัวแบบเช็คสเปียร์ (Twelfth Night), ออสการ์ ไวลด์ (The Importance of Being Earnest) ก็พล็อตที่ไม่ต่างจากหนัง She's The Man แหละ http://www.imdb.com/title/tt0454945/ พ่วงกับรสนิยมของกลุ่มตัวละครที่เอาล่อเอาเถิดระหว่างระเบียบและค่านิยมสมัยวิคตอเรียนกับการแหกกรอบเกรียนทั้งเชิงอินดี้ อัจฉริยะ และ queer สำหรับคนที่คุ้นชินมาบ้างกับขนบละคร หรือหนังเชคสเปียร์จะยิ่งสนุก เพราะกระทั่งวิธีการปล่อยตัวละครเข้าฉาก หรือจบตอนก็ชวนนึกถึงละครโบราณทันที แต่กลับให้รายละเอียดที่แหกประเพณีมากขึ้น มากกว่าที่ขนบเรื่องโบราณยุคนั้น ๆ จะเป็นจริงได้

ต่อให้มีขนบเรื่องโบราณแบบวิคตอเรียนและเสื้อรัดคอร์เซ็ตมาบังคับ หรือแบบแผน ท่าทาง มุขตลก การปล่อยตัวละคร stock characters ออกฉาก แต่กลับไม่ได้ทำให้ตัวละครแบนราบเลยสักนิด ความใส่ใจไปทั่วถึงตั้งแต่นางเอก ตัวประกอบทุกตัว (เว้นหน่อยคงเป็นตัวร้าย) มีรายละเอียดรับรองการันตีให้หมด (ซึ่งต้องสอดคล้องรองรับกับตัวละครอื่นๆ  ด้วย) และโดยเฉพาะกับพล็อตหญิงเป็นชายนี่ ตัวความเป็นจริงก็เขียนได้ยากอยู่แล้ว แต่คนแต่งเอาอยู่ แถมดึงให้คนอ่านร้อน หนาว สุข เศร้า หัวร่อร่าตามได้อย่างมหัศจรรย์ เป็นนิยายที่วิเศษจริง ๆ 

พออ่านบทสัมภาษณ์ คนแต่งเป็นชายรักชายด้วยแฮะ จัดงานแต่งงานไปแล้วด้วย

My Sassy Book ตอน 47: The Manual of Detection โดย Jedediah Berry

My Sassy Book ตอน 47: The Manual of Detection โดย Jedediah Berry

ในเมืองที่ฝนตกตลอดเวลา และมีแต่คนปฏิบัติงานดั่งคนเดินละเมอ นาฬิกาปลุกอันตรธานหายไปทั้งเมือง นักสืบจำเป็นที่ตกกระไดพลอยโจนและไม่อาจยึดคู่มือนักสืบเป็นสรณะ องค์กรลึกลับขนาดยักษ์ที่มีผู้จับตาซ้อนทับหลายชั้น สาวลึกลับสองคนที่ต่างมีอาการนอนไม่พอเป็นแกนร่วม นักเขียนคู่มือสืบสวนที่อยากลืมแต่กลับจำ หนึ่งวันในสัปดาห์ที่หายไปโดยทุกคนในเมืองไม่รู้หนต้นทาง คณะละครสัตว์อับชื้นที่ยืนอยู่คนละฝั่งเมืองและเป็นปริศนาพิสดารให้เหล่านักสืบกับเสมียนประจำตัวที่ไม่เคยพบหน้ากัน  นิยายอะไรมันจะนัวเนีย นัวร์เนิร์ด น่าแปลขนาดนี้วะ

การเปิดบทแต่ละบทก็ฉลาดแท้ ทำเป็นอ้างมาจากคู่มือนักสืบที่กินไม่ได้แล้วไม่รู้ใช้ได้จริงหรือเปล่า ดูเป็นคำยอกย้อนซ่อนกลกวนตีนแอบฉลาดแบบขำ ๆ ตลอดเวลา เหมือนซ้อนกลหยอกคนอ่านและตัวละครอยู่ตลอด การเล่าเรื่องแบบฝันซ้อนฝันที่ยังทำให้ดูต่างออกไปได้อีก

ปกติระแวงหนังสือที่เน้นพล็อตเรื่องซับซ้อน เน้นความฉลาดเจ้าเล่ห์กึงคริสโตเฟอร์ โนแลน (Inception) กึ่งหอสมุดบาเบล กึ่งบอรเฆส แต่อ่านเรื่องนี้เพลินจนลืมตัว เหมือนตกไปอยู่ในภาพเขียนเรขาคณิตของ MC Escher และภาพเซอร์หลอนของ มากริตต์ (ดูภาพหมวก) ที่ออกแบบอย่างดี ดูดซับนิยายของ คาฟก้า หายใจข้าง ๆ พอล ออสเตอร์ หรือ ฮารูกิ มูรากามิ แบบเนิร์ด ๆ นัวร์ ๆ ไม่น่าแปลกใจที่คนเขียนชอบงาน บอรเฆส, อิตาโล่ คัลวิโน่ (If On A Winter's Night The Traveller) แถมนี่เป็นนิยายเล่มแรกด้วย

ใช่ ข้อดีคือทำให้นึกได้ว่า เมื่อชาติที่แล้วเราเองก็เคยอยากทำหนังฟิล์มนัวร์.... เกือบลืมไปแล้วเนี่ย