เก็บไว้เป็นความสุขส่วนตัว

เคยยุให้น้องคนหนึ่งที่ชอบอ่านวรรณกรรมให้ลองมาแปลหนังสือบ้าง แต่เธอบอกว่าอยากเก็บหนังสือที่ชอบไว้เป็นของตัวเองคนเดียว  ฟังตอนนั้นก็แปลกใจและเสียดาย....แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว

เมื่อหลายเดือนก่อนได้ดูหนังเรื่องหนึ่งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ที่ซื้อมาก็เพราะเห็นรูปสวยน่าสนใจ แต่พอเปิดดูฉากแรกต้องแปลกใจจนลืมนั่งเก้าอี้ เพราะมันเปิดเรื่องได้ประหลาดมากตั้งแต่ฉากแรก แล้วยิ่งประหลาดเข้าไปอีกที่กดรีโมทแล้วพบว่ามันมีทั้งบรรยายไทยและพากย์ไทย (แสดงว่าต้องมีปกเวอร์ชั่นไทยอีกแบบหนึ่ง) หนังที่มีคนเล่นอยู่แค่สามคนวิ่งไปมาอยู่ในป่าที่สวยเหลือเกิน ตอนแรกหวังว่าจะได้ดูหวือหวาบันเทิง แต่มุมมองทางศิลปะมันกลับพุ่งสูงปรี๊ด  ถ้าจัดคะแนนก็ใกล้ 8 เต็ม 10 นั่นแน่ะ ขณะเดียวกันมันก็ไม่ได้ศิลปะแบบอาร์ตอย่างที่บางคนอาจจะคิด แต่มันเป็นศิลป์ซึ่งกำเนิดจากความซื่องักเงิ่นที่มีอยู่ในธรรมชาติของคนเล่นคนถ่าย ผสมกับลักษณะของหนังที่อยู่ในเงื่อนไขของแนว exploit ที่ไปไกลจนอึ้งว่านักแสดงกล้าเล่นได้ไงเนี่ย  มันจึงมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

และเมื่อดูจบ ค้นข้อมูลในเน็ต ก็พบว่ามันต่างจากหนังเรื่องอื่นในยุคของมันอย่างแน่นอน ที่มาของการได้สร้างต้องไม่ธรรมดา เท่่านั้นยังไม่พอ ที่มาของหนังซึ่งออกแผ่นในเมืองไทยก็ไม่ธรรมดา เพราะต้นฉบับเวอร์ชั่นสมบูรณ์ที่ไม่ถูกตัดมีออกแผ่นมาครั้งเดียว (และจากประเทศเดียว) โดยสรุปแล้วนี่คือรอยโหว่ของระบบคัดแยกหนังในเมืองไทยที่กลับเอื้อให้หนังซึ่งหลายประเทศมองว่า "อันตราย" ต่อสังคมกลุ่มใหญ่เรื่องนี้ส่งผลให้เรามีบุญได้ดู ชะตาชีวิตคนบางทีมันก็เล่นตลกแบบนี้เอง