อาชีพของฉันคือทำหน้าที่เป็นล่ามแปลภาษาเยอรมัน-ญี่ปุ่น วันที่เกิดเหตุเป็นการเจรจาธุรกิจซื้อขายระหว่างสองบริษัทข้ามชาติในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ตัวแทนจากสองฝ่ายนั่งประจันหน้ากันที่โต๊ะยาวเหมือนกลุ่มเด็กซนที่กำลังจะประกาศสงคราม ฉันนั่งถัดจากประธานบริษัทญี่ปุ่นที่เดินทางมาพร้อมกับกลุ่มชายวัยกลางคนในชุดสูท และคำพูดเบา ๆ คำแรกที่ทำลายความเงียบคือคำกล่าวอ้างอิงถึงเสื้อผ้าของสาวเยอรมันฝั่งตรงข้าม
“ผู้หญิงที่นี่แปลกนะ ขนาดในเวลางานยังใส่เสื้อผ้าเซ็กซี่อีก”
ฝ่ายเยอรมันทำหน้าสนใจว่าทางญี่ปุ่นพูดถึงอะไร ฉันจึงแปลประโยคที่ไม่มีใครพูดว่าผู้บริหารญี่ปุ่นชื่นชมเครื่องประดับโบราณในร้าน
ผู้เข้าประชุมหลายคนกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เมื่อเห็นปลาตัวใหญ่ที่ถูกยกมาเสิร์ฟนั้นมีลักษณะเหมือนขาอ่อนผู้หญิง ปากเปิดอ้าค้างไม่มีลิ้น ถูกตะโกรมตะกรามแบ่งกิน เหลือแต่หัวปลาที่ไม่มีตาและก้าง
.jpg)
.bmp)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น